Τι σχέση μπορεί να έχει μία επαρχιακή ντίσκο με το Ψυχρό Πόλεμο ή ένας χορός breakdance με το κάψιμο μιας σημαίας;
Οι νατοϊκές βάσεις στην περιοχή Ταλαμπά των Γιαννιτσών προσδιόρισαν τη ζωή της τοπικής κοινωνίας για χρόνια. Αποτέλεσαν τη θέση κατάληξης της πορείας ειρήνης, γέννησαν διαμάχες, έρωτες, φιλίες, κουμπαριά. Οι στρατιώτες τους ήταν το κινούμενο suspense μιας πόλης που δυστοκούσε σε νέα και αλλαγές.
Κάθε απόγευμα από τα μεγάφωνα της βάσης ακούγονταν μουσικές και τραγούδια. Η φωνή της Donna Summer παρασυρόταν από τους αγέρηδες και το “She works hard for the money” έφτανε στο Εσέκ Ντερέ. Συχνά αφίκοντο ελικόπτερα. Επηρεασμένη από τις ψυχροπολεμικές ταινίες της εποχής πίστευα ότι εκεί λειτουργούσε ένα υπερσύγχρονο, υπόγειο ελικοδρόμιο με καταπακτή που ανοιγόκλεινε αυτόματα. Ένα υπόγειο πάρκιγκ ελικοπτέρων, ετοιμοπόλεμων σε κάθε ενδεχόμενο παγκόσμιας σύρραξης.
Πρόσφατα σερφάροντας αδιάφορα στο Internet βρέθηκα στη σελίδα ενός παλαίμαχου στρατιώτη που φιλοξενούσε φωτογραφίες από την καθημερινή ζωή του στρατοπέδου των Γιαννιτσών. Η αίθουσα του μπιλιάρδου, η γιορτή των Χριστουγέννων, οι παρέες των καπνιζόντων στρατιωτών καθαίρεσαν την παιδική, ψυχροπολεμική μου φαντασίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου