Είναι η μεγαλύτερη τιμή για οποιονδήποτεμπασκετμπολίστα. Όταν ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στη Νέα Υόρκη, πού να φανταζόμουν ότι τώρα θα συζητούσαμε κάτι τέτοιο; Ούτε που θα το σκεφτόμουν. Είναι το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή. Είναι απίστευτο, αν σκεφτείς ποια ονόματα βρίσκονται εκεί. Δεν έχω αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα, με τιμά και μόνο που είμαι υποψήφιος.
Έχω μπει στο ευρωπαϊκό Hall of Fame, αλλά το αμερικανικό είναι η κορυφή. Δεν υπάρχει πιο... top απ’ αυτό. Πάντως δε συγκρίνεται με τις ομαδικές επιτυχίες, το μπάσκετ δεν είναι... τένις. Δε συγκρίνεται με το Ευρωμπάσκετ του '87 και δεν μου δίνει τη χαρά που μου έδωσαν εκείνες οι νίκες του παρελθόντος", δήλωσε αρχικά ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ στο ραδιοφωνικό σταθμό 102FM προσθέτοντας για:
Τους... ανταγωνιστές του: "Γνωρίζετε όλοι την πορεία του Ντίβατς και την πολύ καλή καριέρα του. Είναι και ο Όσκαρ και όλοι οι άλλοι που είναι μεγάλοι παίκτες. Είναι τιμή που βρίσκομαι ανάμεσά τους".
Το ότι στην Ελλάδα δεν τιμήθηκε δεόντως: "Ας βλέπουν τους ξένους, μήπως και ντραπούν λίγο. Εμένα όμως μ' ενδιαφέρει τι ξέρει ο κόσμος, δεν είμαι άνθρωπος που ασχολείται με το ποιος θα με τιμήσει. Ο κόσμος είναι ακόμη θερμός απέναντί μου".
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Άρης: "Το μπάσκετ είναι επαγγελματικό, όλο το θέμα είναι οικονομικό. Εξαρτάται τι παίκτες αγοράζεις. Το μπάσκετ στη Βόρεια Ελλάδα γενικά, δεν είναι, όπως όταν αγωνιζόμουν. Στον Άρη πρέπει να μπει κόσμος που αγαπά την ομάδα και να κάνει ό,τι το καλύτερο. Ας μην περιμένουμε όμως τις παλιές επιτυχίες. Δε γίνεται μόνο με αγάπη. Χρειάζεται στήριξη από κάποιον μεγάλο οικονομικό παράγοντα".
Το ελληνικό μπάσκετ: "Από το ’87 και μετά το μπάσκετ έχει μπει στο... πετσί των Ελλήνων, τα παιδιά το αγαπούν και θα βγουν ταλέντα και στο μέλλον".
contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου