Οι μικροί μας φίλοι, τα παιδιά των φίλων μας

της Μίνας Βέλλου
Εικόνα: Ελένη Βράκα

   Είχα την τύχη να κάνω παρέα μαζί τους, παίζοντας παιχνίδια, βλέποντας ταινίες παιδικές μαζεύοντας κοχύλια... Και όταν μεγάλωσαν ρωτούσαν, πες μου για τον μπαμπά, για την μαμά πως ήταν μικροί, κτλ.
   Τα παιδιά των αιώνιων εφήβων φίλων μας, αυτών των ανθρώπων που μετρούν το 10% της κοινωνίας μας (αυτό το 10 που σέρνει στο νέο και το καινούριο το υπόλοιπο 90% της κοινωνίας μας. Τα παιδιά των προχω-φευγάτων φίλων μας, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα  σήμερα, αγόρια και κορίτσια.

  Όλα τους χρειάστηκαν από πολύ μικρά να κατανοήσουν την διαφορά, να την υποστηρίξουν και να επιβιώσουν στο μικροαστικό περιβάλλον του σχολείου... γιατί πώς να εξηγήσει στα υπόλοιπα παιδιά στο σχολείο γιατί ο μπαμπάς του έχει μακριά μαλλιά ή κοτσίδα την στιγμή που όλοι οι άλλοι μπαμπάδες μπήκαν νωρίς στο καλούπι φορώντας κοστούμια και όχι τζιν, κυκλοφορεί με μηχανή και όχι με τζιπ...

   Τα παιδιά των φίλων μας που στο σπίτι τους άκουγαν από μικρά, τις καλύτερες μουσικές του κόσμου αλλά όχι ελληνάδικα ...υπάρχει μητέρα, που την κάλεσε η δασκάλα στο σχολείο για το παιδί ...που είναι προβληματικό διότι, θέλει να ξεχωρίζει από τα άλλα ...γιατί όλα αυτά; Στην ερώτηση που δέχθηκαν από την δασκάλα για το τι είδους μουσική ακούνε στο σπίτι, ο δικός μας απάντησε κάτι για Bryan Eno! Αυτό φυσικά τον έκανε προβληματικό στα μάτια της δασκάλας, η οποία προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και με δόντια την ισσοροπία της κάτω του μετρίου μετριότητας, τη στιγμή που τα υπόλοιπα απάντησαν όλα ότι ακούν Βανδή, Βίσση, Ρέμο!

Τα παιδιά  των φίλων μας...

Είναι καλομεγαλωμένα  άλλα είχανε κεφάτους μπαμπάδες, ενώ άλλα είχαν μπαμπάδες σύμβολα για εμάς τους μεγάλους!
Ενώ σίγουρα έχουνε από τις πιο καλές - όμορφες μαμάδες.
Τα παιδιά των φίλων μας που γνωρίσανε πολύ μικρά την
Σκληρή απώλεια του θανάτου... ενός από τους γονείς τους...
Ζήσανε το πένθος τους με αξιοπρέπεια, βρήκαν την δύναμη συνέχισαν, σπούδασαν, έγιναν καλλιτέχνες!
Βρήκαν τον δρόμο τους όπως τον έβρισκαν από μικρά...!
Όλα αυτά με βαθιά σεμνότητα απέναντι στο υπέλαμπρο
Αστέρι του μπαμπά ή της μαμάς τους..
Σαν τα παιδιά των φευγάτων προχώ φίλων μας υπάρχουν
Σε όλες τις παρέες μιας πόλης.
Τα παιδιά των φευγάτων φίλων μας ...είναι και δικά μας παιδιά.
Διότι του φίλου σου το παιδί είναι 2 φορές παιδί.

.parallaximag.gr