Για πέταμα

    

Η συχωρεμένη η μάνα μου τρελαινόταν για παροιμίες. Και τις συνδύαζε, πάντοτε, με βρωμόλογα. Θυμάμαι, το '43, που δεν είχαμε στο σπίτι να φάμε τίποτα, ο αδελφός μου, τεσσάρων χρονών παιδάκι, γύρισε και της είπε, ξαφνιάζοντάς την, «μαμά, θέλω να πας στο ζαχαροπλαστείο και να μου φέρεις μια πάστα!». Και η μάνα μου, γελώντας, ψιθύρισε στον πατέρα μου: «Παναγιώτη, άκουσες; Μπουκιά ψωμί δεν έχουμε, χοντρή ψ... γυρεύουμε!». Μου ήρθαν όλ' αυτά στον νου, διαβάζοντας στις εφημερίδες ένα σωρό ρεπορτάζ για τη συμμετοχή ή όχι της ΕΡΤ στη Γιουροβίζιον.

   Το 'χω πει αρκετές φορές, αλλά θα το πω και πάλι: οι αρμόδιοι έχουν δημιουργήσει στον κόσμο μια σύγχυση: παρουσιάζουν το πανηγυράκι της Γιουροβίζιον σαν διαγωνισμό τραγουδιού στον οποίο μετέχει και η Ελλάδα! Δεν πρόκειται, όμως, για διαγωνισμό τραγουδιού. Πρόκειται, ακριβώς, για πανηγυράκι, που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα το τραγούδι. Στόχος, το τηλεοπτικό πρόγραμμα, τα φράγκα, οι διαφημίσεις, η γκλαμουριά, η βιτρίνα και η ψεύτικη ζωή που ζούσαμε με δανεικά - όπως και άλλες χώρες - μέχρι πρότινος.

  Αν επρόκειτο για διαγωνισμό τραγουδιού στον οποίο θα εκπροσωπείτο η Ελλάδα, θα μπαίνανε μπροστά από χρόνια, αν ήθελαν, όλα τα μεγάλα κανόνια της τραγουδιστικής τέχνης. Ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Μαρκόπουλος, ο Ξαρχάκος, ο Λοΐζος, ο Μούτσης, ο Σπανός, ο Νικολόπουλος, ο Γκάτσος, η Ευτυχία, ο Κραουνάκης, ο Πλέσσας, η Νικολακοπούλου, η Χαρούλα, ο Νταλάρας, ο Διονυσίου, ο Μπιθικώτσης, η Μοσχολιού - ένας ολόκληρος κόσμος με θαυμαστά έργα. Αλλά όλοι αυτοί οι σπουδαίοι καλλιτέχνες και πολλοί άλλοι άκουγαν Γιουροβίζιον κι έπαιρναν δρόμο.

Στον διαγωνισμό αυτό, με τα τεράστια θέατρα, τα πολύχρωμα φώτα, τους προβολείς, τις τουαλέτες και τα χορευτικά (και τα ακροβατικά), αντί να πληρώνονται οι συμμετέχοντες, πλήρωναν! 

   Αφήνω τα έξοδα για διάφορες εκδηλώσεις στο εξωτερικό, φυσικά στο όνομα του ελληνικού τραγουδιού, που, τελευταία, κάθε τραγούδι παρουσιάζεται με εγγλέζικα λόγια! Η ΕΡΤ, διαβάζω, το σκέφτεται, αν πρέπει να πληρώσει για να πάρει μέρος. Νομίζω, όμως, ότι της δίνεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να την κοπανήσει και να ξεχάσει για πάντα αυτή την ιστορία, που, κάποτε, κινητοποιούσε ακόμη και υπουργούς, για υποδοχές και παράτες.

  Πριν από πολλά χρόνια, που ήμουν πρόεδρος της Ενωσης Μουσικοσυνθετών, μου ζήτησαν να μετάσχω, για λόγους «θεσμικούς», στην κριτική επιτροπή που θα επέλεγε το τραγούδι, με το οποίο θα συμμετείχε η ΕΡΤ στη διοργάνωση. Στην ίδια επιτροπή ήταν και ο Φρέντυ Γερμανός. 

  Ακούσαμε, λοιπόν, τα τραγούδια, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς και μετά αποσυρθήκαμε... οι δυο μας, σε «σύσκεψη», για να αποφασίσουμε. Και αποφασίσαμε - και το προτείναμε και στα άλλα μέλη - να μη λάβει μέρος η ΕΡΤ στον διαγωνισμό γιατί τα τραγούδια που μας σέρβιραν ήταν για πέταμα! Υπάρχει και το σχετικό πρακτικό. Και η άποψή μας επικράτησε.

tanea.gr