2 Αυγ 2012

Kim Jeonghwan. 15 μήνες σε 21 χώρες με το ποδήλατο… και το ταξίδι συνεχίζεται!



Δεν την πάλευε άλλο στη Νότια Κορέα και αποφάσισε να μιμηθεί όλους αυτούς τους τύπους που γυρνάνε τον κόσμο. Λεφτά δεν παίζανε -μόνο κάτι λίγα για τα αναγκαία. «Το ποδήλατο είναι το σπίτι μου», λέει ενώ μου δείχνει τις εκατοντάδες φωτογραφίες από τις χώρες που έχει επισκεφτεί…
Ο 29 χρόνος Κim εδώ και 15 μήνες έχει ήδη γυρίσει 21 χώρες και σκοπεύει μετά την Ευρώπη, ν’ αράξει για λίγο στην Αμερική. Αυτό το παιδί είναι προκλητικά χαλαρό, έχει χιούμορ, δεν αγχώνεται με τίποτα και ο φόβος… άγνωστο συναίσθημα! Δεν ξέρει που θα κοιμηθεί αύριο, δεν ξέρει τι θα φάει τη νύχτα αλλά ξέρει ότι θέλει να φτάσει σε αμέτρητους προορισμούς και να γνωρίσει χιλιάδες ανθρώπους. «Πολύς κόσμος ενθουσιάζεται με το ταξίδι που κάνω και μου προσφέρει φαγητό, το σπίτι του, ακόμα και χρήματα»… Εδώ και 40 μέρες, ο Kim αλωνίζει την Ελλάδα!





 
«Στην Κορέα οι άνθρωποι συνεχώς εργάζονται. Η ζωή είναι γεμάτη άγχος και θα τη χαρακτήριζα κενή. Το εκπαιδευτικό σύστημα της Κορέας, παράγει έξυπνους και αποδοτικούς ανθρώπους που δουλεύουν σα ρομπότ… Σπούδασα ιαπωνική φιλολογία, δίδασκα σε λύκειο για ένα χρόνο. Πριν από τη δουλειά αυτή, ήμουν μεταφραστής. Δεν ήμουν ευχαριστημένος από τη ζωή μου».

«Διάβαζα για ανθρώπους που έκαναν το γύρο του κόσμου με το ποδήλατο και εντυπωσιαζόμουν. Ζήλευα. Μια μέρα, αποφάσισα να καβαλήσω το ποδήλατο μου… και όπου με βγάλει».

«Στην Κορέα έκανα ποδήλατο συνεχώς: Ταξίδευα από την πόλη μου σε άλλες πόλεις. Μ’ αρέσει πολύ ως μέσο μεταφοράς διότι δεν είναι ούτε γρήγορο ούτε αργό και μου δίνει τη δυνατότητα να σταματάω σε όποιο σημείο θέλω και να γνωρίζω ανθρώπους και τόπους. Αν χρησιμοποιούσα τρένο ή αεροπλάνο θα είχα συγκεκριμένους προορισμούς άρα και περιορισμούς».

«Η μητέρα μου δε συμφωνούσε καθόλου με το ταξίδι αυτό... Κάποιοι φίλοι μου ζηλεύουν, που ταξιδεύω και κάποιοι άλλοι ανησυχούν με το μέλλον μου, αναρωτιούνται τι θα κάνω μόλις επιστρέψω».

«Είναι κουραστικό και δύσκολο να καταγράφω τα χιλιόμετρα που έχω διανύσει με το ποδήλατο. Υπολογίζω γύρω στα 15.000. Υπάρχουν μέρες που ταξιδεύω 70 με 80 χιλιόμετρα. Δεν κάνω κάθε μέρα ποδήλατο διότι θέλω να μένω σε διάφορα μέρη και να συναντάω ανθρώπους».

«Ξεκίνησα το ταξίδι τον Απρίλιο του 2011 από τη Νότια Κορέα: Ρωσία, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Μαυροβούνιο, Αλβανία, Φύρομ, Βουλγαρία, Τουρκία, Κύπρο, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Ιορδανία, Ελλάδα είναι οι χώρες που έχω επισκεφτεί μέχρι ώρας».

«Το ωραιότερο μέρος που έχω πάει είναι η λίμνη Βαϊκάλη στη Ρωσία. Ήταν παγωμένη όταν έφτασα. Πανέμορφή. Εκείνο, όμως, που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι οι άνθρωποι. Εκεί, γνώρισα μια οικογένεια, που μ’ έκαναν να αισθανθώ φιλικά. Κάναμε και πάρτι στη λίμνη και αν δεν είχα συναντήσει αυτή την οικογένεια, νομίζω ότι δεν θα μου άρεσε αυτό το μέρος τόσο πολύ».

«Πολλοί άνθρωποί πιστεύουν ότι δεν μπορούν να ταξιδέψουν αν δεν έχουν χρήματα. Τα λεφτά δεν είναι κάτι σημαντικό για μένα. Αν πεινάω, μπορώ να φάω φρούτα από τα δέντρα. Υπήρξαν μέρες που έτρωγα μόνο πορτοκάλια»…

«Το μόνο μέρος που φοβήθηκα ήταν στη Ρωσία γιατί ήμουν ακόμα στην αρχή του ταξιδιού, δεν ήξερα τη γλώσσα, δεν είχα χρήματα, δεν είχα που να μείνω, δεν ήμουν καθόλου εξοικειωμένος με όλη αυτή την κατάσταση και τότε, δεν είχα ανακαλύψει το CouchSurfing (σ.σ το μεγαλύτερο δίκτυο υπηρεσιών φιλοξενίας στο ίντερνετ ). Στην Φινλανδία, έμαθα την ύπαρξη του συγκεκριμένου site».

«Ρούχα, laptop, φωτογραφική μηχανή, σκηνή, sleeping bag, χάρτες, εργαλεία για να επιδιορθώνω το ποδήλατο, φαγητό, πορτοκάλια και τη Βίβλο είναι αυτά που κουβαλάω με το ποδήλατο».

«Γνωρίζω ανθρώπους από το CouchSurfing αλλά τους περισσότερους τους γνωρίζω στους δρόμους. Πολλοί με βλέπουν με το ποδήλατο και με πλησιάζουν. Κυρίως αναρωτιούνται τι είναι αυτό το μπλε κουτί πάνω στο ποδήλατό… Όταν τους λέω ότι ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο, εντυπωσιάζονται, θέλουν να μάθουν για μένα περισσότερα. Τους φαίνεται περίεργο αυτό που κάνω. Με καλούν και με φιλοξενούν στα σπίτια τους, με πηγαίνουν σε εστιατόρια και πριν φύγω, μου ετοιμάζουν φαγητό για το δρόμο. Υπάρχουν άνθρωποι που μου δίνουν και χρήματα».
 lifo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: