Αθηνά Τσάκαλου: Η κόλαση του Κάφκα

"Πιστεύω ότι η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλο άνθρωπο…" 

 Η Αθηνά Τσάκαλου τελικά αποφασίστηκε ότι μπορεί να αποφυλακιστεί με χρηματική εγγύηση και εξαιρετικά δυσμενείς όρους (να μην απομακρυνθεί από την περιοχή της Σαλαμίνας). Αυτή τη φορά η φιλόλογος μάλλον διδάσκει μάθημα αξιοπρέπειας, ανθρωπιάς και μάχιμης αλληλεγγύης, αρνούμενη να κάνει χρήση της δυνατότητάς της να αποφυλακιστεί, στο βαθμό που παραμένει στην φυλακή η κοπέλα του γιού της Γεράσιμου, Εύη Στατήρη.

Οι συνήγοροι της 25χρονης κατέθεσαν στον ανακριτή αίτηση άρσης της προσωρινής της κράτησης μετά την απόρριψη του αιτήματός της από το δικαστικό συμβούλιο. Η αίτηση περιγράφει τα εξής;

«Σε κανένα σημείο δεν προκύπτει άλλου είδους σχέση ή συνεργασία με τα υπόλοιπα άτομα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο, ούτε βέβαια κάποια παράνομη συμπεριφορά μου. Αντιθέτως συγκατηγορούμενοί μου είναι ο σύντροφός μου Γεράσιμος Τσάκαλος με τον οποίο έχω υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης και ο αδελφός του Χρήστος με τους οποίους εντάχθηκα στην ίδια οργάνωση κατά το κατηγορητήριο. Η ίδια στην απολογία μου ενώπιόν Σας, ανέφερα ακριβώς τον τρόπο που γνώρισα τον σύντροφό μου ως φοιτήτρια του τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Όποτε είχε επισκεπτήριο τον επισκεπτόμουν στην φυλακή και ουδέποτε είχα ανάμειξη σε παράνομες δραστηριότητες ούτε ο σύντροφός μου μου ζήτησε κάποια συνδρομή, αφού σίγουρα δεν θα ήθελε να με εμπλέξει σε κάτι που θα διακινδύνευε την ζωή ή την ελευθερία μου. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο στην ογκωδέστατη δικογραφία που να δείχνει έστω με την μορφή των ενδείξεων συμμετοχή μου στην οργάνωση που είναι μέλος ο σύντροφός μου» αναφέρει στην αίτησή της η Εύη Στατήρη.

Παρακάτω το κείμενο που παρέδωσε χειρόγραφα η Αθηνά Τσάκαλου μέσα από τις φυλακές και στο οποίο εξηγεί την στάση της :

---

Η κόλαση του Κάφκα

---

Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.

Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;

Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.

Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.

Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.

Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.

Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;

Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.

Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.

Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».

Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.

  Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.

Αθηνά Τσάκαλου