Είστε φορέας... Συγχαρητήρια!

   Να 'ναι καλά το κορίτσι. Γέλασε το χειλάκι μας. Υποψήφια STAR Κύπρος. Ονόματι Ναταλί. Σε ερώτηση της επιτροπής «Πώς θα αντιμετώπιζες έναν άνθρωπο όταν θα μάθαινες ότι είναι φορέας του Έιτζ;» η Ναταλί απάντησε με πλατύ χαμόγελο και λαμπερά μάτια: «Το να βοηθάς τον άλλον είναι πολύ σημαντικό, έτσι όταν θα άκουγα ότι κάποιος είναι φορέας του Έιτζ, θα του έλεγα συγχαρητήρια, μπράβο και ότι είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος».

  Η έρμη παρουσιάστρια πήγε να το φρενάρει «Πώς ακριβώς το εννοείς;» αλλά η Ναταλί... Ναταλί! «Να το δείξω;» προθυμοποιήθηκε. Άντε να το συμμαζέψεις! Και συνέχισε ακάθεκτη «Θα ενθουσιαζόμουν, θα τον ενθάρρυνα να το ξανακάνει». Αχ Ναταλί! Είναι βέβαιον ότι η Ναταλί δεν εννόησε. Και είναι βέβαιο ότι η ψυχούλα της θα ταλαιπωρηθεί, από την καζούρα που θα εισπράξει.

 Και το γεγονός ότι αυτά συμβαίνουν στα καλλιστεία, δεν νομίζω ότι θα την παρηγορήσει. Θυμάμαι κάποτε μια υποψήφια, που δήλωσε στον Φρέντυ Γερμανό, προ αμνημονεύτων χρόνων «Μ' αρέσει να κάθομαι δίπλα στο παράθυρο το ηλιοβασίλεμα και να γράφω ποίηση». Και όταν εκείνος την προέτρεψε να απαγγείλει κάποιο δικό της ποίημα, εκείνη απήγγειλε τα Κεριά του Καβάφη. Ο μαγικός και με ντελικάτο χιούμορ Φ. Γερμανός είχε απαντήσει «Συγχαρητήρια δεσποινίς. Σας εύχομαι κάποτε να γράψετε και την Ιθάκη». Κάθε «σειρά» αγαπητοί μου, έχει και τη Ναταλί της. Αλλά τι νόημα έχει το σημερινό μου κείμενο; Τι θέλω; Να διαδώσω περισσότερο το δράμα της Ναταλί;

Ξέρετε τι έπαθα; Κοιτάζοντας και ξανακοιτάζοντας τη Ναταλί και αφού, να πω την μαύρη μου αλήθεια, χόρτασα γέλιο, όπως συνήθως συμβαίνει ως διαδικασία γέλωτος, το γέλιο γύρισε σε μελαγχολία. Γιατί στο πρόσωπο της Ναταλί είδα μια πολύ οικεία εικόνα. Μας είδα όλους εμάς. Για σκεφτείτε το. Πολίτες μιας χώρας που βουλιάζουμε στο οικονομικό και πολιτικό μας αδιέξοδο. 

«Πώς θα αντιμετώπιζες έναν πολίτη ενός πτωχευμένου κράτους που του κρύβουν ότι έχει πτωχεύσει, που καλείται να πληρώσει φόρους που δεν αντιστοιχούν σε εισοδήματά του, που για έκτη συνεχή χρονιά του αλλάζουν ονόματα απομύζησης και εξακολουθούν να τον απομυζούν, που του μιλάνε για σημείο μηδέν αλλά δεν ενεργούν οι πολιτικοί του με την σοβαρότητα που οφείλουν στο σημείο μηδέν, που διαχειρίζονται την τύχη του άνθρωποι αστοιχείωτοι και ανεπάγγελτοι, που μιλάνε για επενδύσεις που έρχονται και δεν έρχονται, που δεν κάνανε τη στοιχειώδη υποδομή για ανάσα, που, που, που, που…..».

 Μακρύνετε, συμπληρώστε τον κατάλογο όλων αυτών που βιώνουμε αγαπητοί μου αναγνώστες. Κι αν βαριέστε ακόμα θα σας καταλάβω. Και γω έχω βαρεθεί. Έχω σηκώσει χέρια. Μα στο τέλος, έτσι σαν επίλογο του δράματος, απολαύστε τα λόγια της Ναταλί... «Θα του έλεγα συγχαρητήρια, μπράβο, να μην το βάζει κάτω και ότι είναι ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος. Θα ενθουσιαζόμουν»... Είμαστε οι ασθενείς με τα δραματικότερα αποτελέσματα εξετάσεων και τα λαμπρότερα λόγια ενθάρρυνσης. Κοροϊδευόμαστε μια χαρά. Μήπως η σκηνή με την έρμη Ναταλί μας μοιάζει; Τόσο που γκώσαμε από μπράβο και συγχαρητήρια!    

Ρέα Βιτάλη