Μετανάστης Στη Γη

 Γιάννης Χριστοδουλόπουλος, Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Έλλη Πασπαλά

Άννα του Μετρό
κάνεις τον πόνο δουλειά
Κρατάς στην αγκαλιά
Δυο χρόνων μωρό.

Στέκεσαι πάντα βουβή
Γκρίζα σκιά στα σκαλιά
Πλάι σου κοιμούνται σκυλιά.

Άνθρωποι βιαστικοί
ρίχνουν μια χούφτα ψιλά
Κι ύστερα προσπερνούν
Δεν ρίχνουνε ματιά.

Ούτε γυρνούν να σε δουν
Το βλέμμα να μη μπλεχτεί.
Κι όμως μια σκέψη πνιχτή τους λέει:
Μην το ξεχνάς – είσαι από μας
Το ίδιο άστρο μας οδηγεί
Μην το ξεχνάς – ζεις σαν εμάς
Με την ίδια πληγή.

Μη μας ξεχνάς – είσαι από μας
Το ίδιο άστρο μας οδηγεί.
Μη μας ξεχνάς – ζεις σαν εμάς:
Μετανάστης στη γη.