Με την καρδιά βλέπεις καλύτερα. Της Μαρίας Στύλου

    "Με την καρδιά βλέπεις καλύτερα"...Καλά τα λες μάγκα μου αλλά κατέβα από το συννεφάκι σου και έχε τα μάτια σου ανοιχτά! Κάτι τέτοιες φράσεις είναι για κοριτσάκια που ζωγραφίζουν καρδούλες στα βιβλία τους και κοιμούνται με το αρκουδάκι τους αγκαλιά. Δε βλέπεις τι γίνεται γύρω σου;

  Κινούμενη άμμος είναι η πραγματικότητά σου. Αν δεν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, θα βουλιάξεις πριν το καταλάβεις. Τι καρδιές και λουλουδάκια μου τσαμπουνάς. Το στημένο θέατρο του παραλόγου που παίζεις κομπάρσος εδώ και καιρό δε το βλέπεις. Σου πέταξαν ένα ρολάκι και μάσησες! Για πότε κατέβηκε η παράσταση χαμπάρι δεν πήρες! Για πότε έσβησαν τα φώτα για πότε είδες τις καθαρίστριες να σκουπίζουν τα απομεινάρια σου ούτε που κατάλαβες. Έρχεσαι τώρα και μου ψιθυρίζεις πως με την καρδιά βλέπεις καλύτερα.... Δεν πας να γράψεις κανα τραγούδι για τον Ρέμο λέω εγώ. Με την τσέπη βλέπεις καλύτερα!!Κοίτα γύρω σου; Βλέπεις κανέναν που μπορείς να εμπιστευθείς; Περνάει κάποιος που σου γεμίζει το μάτι! Όχι άμα είδες κάποιον πες το και σε μενα να αφεθώ ! 

  Να του δώσω το χέρι μου να με οδηγήσει! Με την καρδιά βλέπεις καλύτερα μόνο αν είσαι ο Χάρης. Μόνο αν είσαι ένα 16 χρονο απίθανο τυπάκι με στραβό χαμογελάκι έτοιμο για την σκανδαλιά. Με την καρδιά βλέπεις καλύτερα μόνο αν είσαι ο Χάρης και έχεις χάσει το φως σου από την θερμοκοιτίδα. Τότε δε σε νοιάζει αν αυτός ο κόσμος είναι σπαρμένος με επιτήδειους που είναι έτοιμοι να σε κατασπαράξουν.

   Έχεις μάθει να αγγίζεις το πρόσωπο του άλλου και να μαθαίνεις τις καμπύλες και τις γωνίες της ψυχής του. Έχεις μάθει να μυρίζεις στον αέρα τον κίνδυνο που κρύβει το επόμενό σου βήμα.. Μόνο αν είσαι ο Χάρης αναγνωρίζεις αυτό που έχει νόημα και ουσία.. Το νιώθεις στο φιλί που αφήνει στο μάγουλό σου τη νύχτα η μαμά σου. Από την ανάσα της αδερφής σου όταν σκύβει πάνω σου για να σε βοηθήσει στο μάθημα. Από την μουσική που σου χαρίζει ο κολλητός όταν τον συναντάς. Από το άρωμα που πλημμυρίζει τον χώρο όταν πλησιάζει εκείνη η τσαχπίνα μελαχρινή. Από το σφύριγμα του προπονητή σου όταν κωλοβαράς και δεν έχεις όρεξη για προπόνηση. Από το θρόισμα των φύλλων στην αυλή όταν κοιμούνται όλοι. Από το σπάσιμο των πιάτων από τα χέρια της γιαγιάς επειδή πέρασε η μεγάλη σου αδερφή στο πανεπιστήμιο. Από το βουβό σου κλάμα όταν άκουσες εκείνον το συμμαθητή σου να λέει "σιγά μη πάρουμε τον τυφλό στην ομάδα μας" Οκτώ εννιά δεν θα σουν.....Να δεις τι του απάντησες τότε....Ακούμπησες το χέρι σου στο στήθος του και του είπες: "εγώ μπορεί να μη βλέπω αλλά εσύ με την καρδιά δεν θα δεις ποτέ".

mediasoup